Holaa!!

Zoals de titel al zegt, dit was een hele avontuurlijke, leerzame, maar vooral super gezellige vakantie. Vrijdags waren we om 3 uur klaar met school en om 5 uur zaten we bepakt met zijn allen in de truck. Dan kwam natuurlijk nog de laatste vraag: ‘You sure we got everything?’ En ja, daarna was het gaan met die banaan, op weg naar Colorado!!

Ik had me er al weken op verheugd, want ik zou voor de eerste keer leren skiën of mijn benen breken. Maar dat zou dan ook voor de eerste keer zijn, haha.

We hebben de hele nacht doorgereden zodat we zo snel mogelijk in Colorado aan zouden komen, 14 uren later. Het was een lange rit en voor mij was het ook de eerste keer om zo lang door te rijden, but it was an experience! Maar goh, wat was het een lange rit, die het uiteindelijk wel waard was, want Colorado was gorgeous! (foto’s in mijn albums)

We kwamen aan om 9 uur ’s ochtends en we konden pas om 4 uur in het hotel, dus het idee bij de meiden van natuurlijk ‘shoppingggg’. Mijn hostbroer, Cameron, zou vanuit California komen, daar hebben we eerst opgewacht en toen konden we gelukkig om 2 uur het hotel wel in.
Die avond gingen we naar een heel leuk restaurantje in Silverthorne en aangezien we allemaal kapot waren, ging het licht snel uit die avond!

De volgende dag gingen we naar Leadville, omdat mijn hostsister, Blair, daar geaccepteerd is bij een universiteit. We kwamen midden in een sneeuwstorm terecht en daardoor werden we verzocht om zo snel, maar voorzichtig mogelijk naar het hotel terug te gaan.
Gelukkig was het weer beter later op de dag zodat we eten konden ophalen!

De volgende dag gingen we skiën en jajaja dit was de eerste keer voor mij! We stonden op om 6 uur in de ochtend, omdat we allemaal moesten aankleden zodat we zo snel mogelijk ski’s konden halen. De planning was skiën om 11 uur, maar je voelt het vast al aankomen, dat ging niet zoals gepland. Iedereen zat in de auto om te gaan en dan is mijn hostdad zijn telefoon kwijt. Wij bellen met onze telefoons en hij gaat wel over, maar natuurlijk nergens te vinden. En dan zegt hij: ‘oh hij kan ook best in de sneeuw gevallen zijn.’
Na een half uur zoeken, zonder succes, besluiten we om op te geven..

Tweede poging om te vertrekken, ow ja maar dan hebben we ook best wel trek, haha. Snel door de ‘drive-through’ en door. Een uur later dan gepland kwamen aan in het skiresort en daar gingen we dan! Het ging heel erg goed, totdat mijn hostmom haar ski’s aandeed en meteen viel. We moesten allemaal stoppen en naar het ziekenhuis, want ze dachten dat ze haar enkel gebroken had.
Natuurlijk ging dat ook niet zo soepel, want een sneeuwstorm was net bij ons in de buurt en het werd erger, de verder we reden. Daar zaten we dan, mama creperend van de pijn, papa met stress en geen zicht achter het stuur en wij vieren met volle skibekleding plat gedrukt op de achterbank. Zie je het al voor je? Ja, dat was een feest.
Nou ja, toen besloten we dat het beter was om eerst ons vieren, Blair, Cameron, Jared en ik, af te zetten bij het hotel, zodat we de ski’s en schoenen weer terug konden brengen.

Zo gezegd zo gedaan, wij worden afgezet bij het hotel en hun rijden door naar het ziekenhuis. Nu waren we dus met z’n vieren en het eerste wat we deden was natuurlijk de dikke skibekleding omwisselen voor een iets comfortabelere bepakking. Okay dus het derde obstakel van die dag zat er natuurlijk ook al aan te komen, ‘hoe krijgen we al die ski’s en toebehoren in de mustang op een manier dat wij er ook nog met ons alle vier passen?’
Gelukkig na een halfuurtje puzzelen lukte dat en daar gingen we. De verhuurwinkel was maar 10 minuten bij het hotel vandaan, maar het leek allemaal natuurlijk weer te mooi om waar te zijn. We zijn 5 minuten onderweg en dan breken beide sneeuwkettingen van de wielen af en de enige optie was, heel rustig doorrijden.

Toen we eindelijk bij de winkel aankwamen en we alles weer in hadden geleverd, moesten we natuurlijk naar de winkel voor nieuwe sneeuwkettingen. En die was weer verder weg, ge-wel-dig. Blair en ik hadden het al helemaal gehad en toen werd de sneeuwstorm ook nog erger. Maar goed, we moesten toch ook avondeten, dus toen we nieuwe sneeuwkettingen hadden, reden we naar het dichtstbijzijnde restaurant.

We zaten nog geen tel in het restaurant en toen kregen we bericht vanuit het ziekenhuis. Gelukkig bleek mijn host moeder haar enkel niet gebroken te zijn, maar ze zeiden dat ze haar spieren van knie tot voet verrekt heeft. ‘De rest van de vakantie op krukken dus!’

Die avond lagen we allemaal rond 8 uur te slapen, want het was een dag vol mislukkingen voor iedereen…

De volgende dag deden we een nieuwe poging tot skiën en deze ging goed! Het was zo leuk en gelukkig geen gebroken benen of verrekte spieren! Die avond voelde ik zoveel spieren die ik nog nooit eerder gevoeld had en waarvan ik niet eens wist dat die er waren, haha. Dat was het natuurlijk allemaal waard, want het was een super ervaring!

Voor de dag erna stond ‘Vail’ op de planning. Het was een heel gezellige stadje en daar had ik, sinds 5 maanden, weer eens een ‘wienerschnitzel met aardappelen en rode kool’ in een Europees restaurantje gegeten. Je kunt je niet voorstellen hoe erg ik daarvan genoten heb!

En toen was de laatste dag alweer aangebroken; ‘Snowtubing and Snowmobiling’. De laatste dagen was er zo veel sneeuw gevallen en daardoor snowtubing alleen maar leuker. Soms waren we gewoon helemaal bedekt in de sneeuw toen we naar beneden gleden! Meerijden op een snowmobile was ook ‘SO MUCH FUN!’ en ging natuurlijk ook veel te snel voorbij.
Het was natuurlijk kerst en daarom hadden we ’s avonds een kerst diner!

Cameron, broer, kwam vanuit California naar Colorado omdat hij daar de laatste 5 jaar gewoond heeft. Mommy zou vanuit Colorado met hem mee terug zodat ze hem daarna kon helpen met verhuizen van California naar Texas. Dit kon niet meer door haar voet en Daddy moet geopereerd worden zijn schouder, dus hij kon ook niet mee. En daarom bleven Blair en ik over, aangezien Blair kan autorijden.

Aan de ene kant was het niet zo heel erg want vanuit Colorado kom je langs al de grote steden en die zouden ze mij dus meteen laten zien!
Vrijdagochtend vertrokken we om 8 uur, omdat ze veel sneeuwstormen verwachtten die dag. We reden als eerst langs ‘the Rocky Mountains’ en natuurlijk de welbekende ‘Grand Canyon’. Van Colorado naar Las Vegas zou al 10 uren rijden zijn, maar het werd alleen maar meer door al de sneeuw en slechte wegen.
Gelukkig wisten we van te voren dat het heel slecht kon worden en daarom hadden we een reservering bij een hotel gemaakt in Las Vegas! Rond 8 uur kwamen we aan in Las Vegas en als eerst lieten ze mij ‘The Strip’ en casino’s zien. En de casino’s zijn letterlijk zoals in je ze ziet in de films!

De volgende dag reden we door naar Los Angeles en natuurlijk konden niet zomaar lang Hollywood rijden. Een kijkje nemen bij de Walk of Fame heeft al heel lang op mijn ‘wish-list’ gestaan en na deze dag kon ik die afkruisen!

We waren allemaal zo moe en klaar met rijden, dus daarom reden we snel door naar het huis van Cameron. Binnen 2 dagen hebben we door sneeuwstormen, woestijnen en grote drukke steden gereden. Het was natuurlijk heel veel, maar wel heel leuk en interessant!

In totaal bleven we drie dagen in California, want we moesten inpakken en ze lieten me nog een paar favoriete plekken zien. Op dinsdag gingen we weer terug! De reis begon goed en we hadden in totaal 14 uren gereden van California door Arizona en een deel van New Mexico.

De volgende dag, 31 december, was een en al drama, want we moesten nog 10 uren, maar het weer werd alleen maar slechter.
We waren 6 uren van huis en het weer en de wegen waren zo slecht dat we met de auto over de weg begonnen te glijden. Het ging goed voor een halfuur en toen begonnen we zo te glijden dat we met de zijkant van de auto tegen een grote vrachtwagen aan knalden.!
Gelukkig was er niks met ons aan de hand, maar verder rijden was natuurlijk het laatste wat we gingen doen! Een uur van de plek waar wij waren wonen kennissen en die pikten ons op.

Nieuw jaar was dus eigenlijk niet heel erg speciaal, want we sliepen allemaal al om 11 uur, haha! We zijn daar 3 dagen gebleven en toen alle sneeuw en ijs weer gedooid was konden we gelukkig naar huis!

Zoals je ziet was het een hele leuke, maar super avontuurlijke vakantie!

ByeBye!