Halloo!

Dit verhaal schrijf ik alweer vanuit Nederland, want ik ben voor al 2 dagen weer op Nederlandse grond.. Jammer? Ontzettend jammer! Leuk? Ontzettend leuk!

Toch wil ik jullie nog even over mijn laatste dagen in Texas vertellen, ik had mijn laatste lunch met Oma, dierentuin bezoekjes, eten bij een restaurant waar mogelijk een geest rond spookt, waterpark bezoek, water tubing, surprise dinner, laatste Margarita Wednesday, Blair’s auto met sticky notes beplakken, dan het vertrek en de aankomst. EN het programma ‘Hello Goodbye!’.

Aangezien mijn (host) oma wat ouder is wist ik van te voren al dat ze niet naar het vliegveld zou gaan, dus daarom bezochten Blair en ik haar even. We gingen naar het restaurant waar ik als eerst had gegeten toen ik net aan was gekomen in Texas. Ik was daar dus het hele jaar ook niet geweest en daarom was het wel grappig en raar om er weer te zijn, want het haalde allemaal herinneringen op.

Samen met mijn brother, mom and dad ben ik naar ‘the Catfish Plantation’ geweest en dit is een restaurant waar vermoedelijk geesten moeten rondspoken. Mijn mom en ik stapten uit de auto, daardoor hadden we elkaar natuurlijk al wat gek zitten maken, maar toen we uit de auto stapten was het eerste wat we hoorden een heel hard gekrijs, dus wij springen natuurlijk meteen op. Het bleek een ezel te zijn… Daarnaast was het eten heerlijk en hebben we helaas geen spoken gezien!

Fossil Rim! Een dierentuin waar je met de auto doorheen kan rijden en je de dieren kunt voeren vanuit de auto. THAT WAS SO COOL! We waren in Blair haar Jeep en daarom konden we de dak eraf halen, waardoor de deuren nog dichterbij kwamen!
Die middag heb ik ze mee uit eten genomen als bedankje en ook zijn we met banden op een stromende rivier gegaan. We moesten de banden aan elkaar vast binden, omdat de stroming zo hard ging, maar als je onze family een beetje kent dan weet je dat dat meteen al niet goed ging. Daarna kregen Blair en ik het briljante idee om in de banden te proberen op te staan, maar omdat je aan elkaar zit bewegen die anderen dan ook mee. Tsja.. En dit zorgde ervoor dat mom eruit viel en niet meer in haar band kwam voor het laatste ander halfuur.. Het was dus een geslaagde dag!

De dag erna gingen Blair en ik samen naar Dallas World Aquarium, dieren die in water leven bekijken! En de volgende de dag zelf een waterrat uithangen, want we gingen naar het waterpark ‘Hurricane Harbor’. We kwamen als kreeften weer terug aan het eind van de dag, want ‘who thinks about sunscreen when you’re having fun?’, haha. Die avond moesten we opeens heel snel naar een restaurant, wat ik heel vaag vond, maar toen ik daar aankwam had Blair met mijn vriendin een surprise etentje georganiseerd. Bij mij stonden natuurlijk al meteen de tranen in de ogen, want ik wist dat dit een van de laatste keren zou zijn dat ik mijn vrienden zag.

Last day, packing packing packing, oh and guess what? PACKING. Ik had al 4 dozen naar Nederland gestuurd, maar nu was de vraag of ik alles verder in de koffer, carry-on en laptoptas zou krijgen. Oh ja en dan nog te bedenken dat mijn koffer niet zwaarder dan 23 kilo mag zijn!

Maaaar het is Linda gelukt, yaaayy! Om 4 uur kwam dan ook mijn (host) tante mij ophalen en gingen we naar El Arroyo. Dit is ons favoriete Mexicaanse Restaurant en elke woensdag hebben ze ‘Margarita Wednesday’ en aangezien de ouders dat leuk vinden gingen we daar vaak heen.

Na het laatste avondmaal ging ik met een vriendin ‘sticky notes’ (kan even niet op het woord komen) kopen, zodat ik daar allemaal dingen op kon schrijven om ze vervolgens allemaal in Blair haar auto te plakken. Ze moest werken dus daarom was het een verassing toen ze s ’avonds weer naar haar auto toe liep en al de notes zag. Dit was pas om 11 uur, dus ik was al naar huis gegaan om al mijn laatste dingetjes klaar te zetten, want de volgende ochtend stond ik om half 8 op.

En toen was ook die ochtend aangebroken en het plan was om 10 uur weg, maar met onze family is dat natuurlijk soms een beetje moeilijk, haha. Gelukkig was het niet super erg dit keer en was ik op tijd bij mijn vlucht. Het afscheid was echt vreselijk en op dat moment besefte ik ook hoe snel het jaar eigenlijk is gegaan. Daarnaast herinnerde ik het me ook nog als de dag van gister dat ik op Schiphol afscheid van mijn echte familie moest nemen en dan om erover na te denken dat ik hun de volgende dag weer in de armen zou sluiten, maakte het allemaal nog gekker.

Ik vloog via Chicago en toen ik dan eindelijk door de deuren liep om mijn familie in armen te sluiten, stond er een cameraploeg voor mijn neus!! Het programma ‘Hello Goodbye’ had mijn familie geïnterviewd en ze stonden dus allemaal op me te wachten. (Als het wordt uitgezonden dan zal dit in november gebeuren!)

Het ontvangst was verder erg leuk! Ze hadden posters gemaakt en het voelde meteen weer als vanouds. Eerst gingen we allemaal even wat drinken en bijkletsen, maar daarna begon de tweede klus al; ‘Al de 4 dozen, een koffer, carry-on en laptoptas uitpakken!’

Hier ben ik momenteel nog steeds mee bezig.. Daarnaast is het ook weer heel erg wennen aan het leven hier en mijn weg weer even vinden! Daarom had ik geen tijd om dit verhaal eerder te schrijven! Ook als jullie mij willen zien etc, neem gerust contact met mij op!

Groetjes!!